I've been thinking about the title of My weblog:
VILLA EXTRA
VILLA EXTRA
about everyting that makes life extra special
I named it VILLA because I dream about living in a villa (I am afraid it will not happen in this lifetime) and EXTRA because I have an extra small gardenhouse in my garden (an allotment) What does make life extra special? All kinds of things but the main thing is: Our 3 children....but they just don't want to be a part of my weblog...no photographs...no stories, it is a shame because I am so proud of them. With children it is the same thing as it is with a garden...you start having one or 2 or 3 and you don't know what to expect...when you neglect them it is a mess in no time. And that is what I have been doing with my garden (an allotment of about 600 m2) so I am going to be busy the next months trying to get it organised again...with a little help from my neighbours who I keep motivated by feeding them cakes and pies.
Ik zat zo eens eens een beetje te denken over de kopregel van mijn weblog.
VILLA EXTRA
over alles wat het leven extra leuk maakt
Mijn weblog heet Villa Extra als een soort van grapje..., had graag in een villa gewoond maar berust inmiddels in het feit dat het er hoogstwaarschijnlijk nooit van zal komen.In mijn volkstuin heb ik een extra piepklein huisje en 2 kassen. Wat maakt het leven eigenlijk extra leuk voor mij? Van alles en nog wat... maar het belangrijkste is eigenlijk: onze 3 kinderen. En wat wil nu het geval? Ze willen op generlei wijze geportretteerd worden voor mijn weblog. En dat terwijl ze best het aanzien waard zijn, al was het alleen al omdat ik ze zelf heb gebaard. Het is met kinderen eigenlijk net als met een tuin. Je begint er aan maar je weet eigenlijk niet waar je aan begint. Het vergt een partij onderhoud...bloed, zweet en tranen. En als je even niet oplet wordt het een bende. Als je te lang niet oplet heb je de macht verloren. Zowel de tuin als de kinderen worden eigen baas...bij kinderen is dat op de lange duur niet erg natuurlijk maar bij een tuin wel. En dat heb ik gemerkt..ik heb de afgelopen 3 maanden te weinig tijd aan mijn volkstuin van ruim 600 m2 besteed en nu heb ik een ontieglijke berg achterstallig onderhoud.
Gisteren heb ik besloten mij de komende tijd op de tuin te werpen ten einde de boel uit de winterslaap te halen. De buurmannen op de tuin reageerden verdeeld, nummer 1 begint elke zin begint met: "Er komt helemaal niks van terecht" als ik mijn plan van aanpak aan hem voorleg en nog even aan de hand van voorbeelden aan hem uitleg hoe ik het dag voor dag denk te kunnen gaan behappen. Er is er nog eentje die dan heel zachtjes zegt: "Ik heb er het volste vertrouwen in", hetgeen meteen weer ontkracht wordt door buurman 1 die zeker weet dat het nooit wat wordt met mij.
Gisteren ben ik dan toch maar vol goede moed begonnen, een beetje stram van de winter, al snel stond mopperbuurman naast me met hark en advies: "Je kan gerust je border harken, het maakt allemaal geen pest uit voor de planten" Ik protesteerde nog een beetje want de nieuwe plantjes die net hun neuzen boven de grond steken worden dan wel beschadigd door die grote hark van hem....het mocht niet baten en eerlijk gezegd was ik ook wel een beetje blij dat hij met zijn brute kracht dat geneuzel van mij kwam ondersteunen..het gemopper heb ik dan maar voor lief genomen....Na 2 uur flink harken en vaste planten terugsnoeien mag ik trots melden dat we 1/100 van de tuin onder controle hebben (4 vuilniszakken afval). Vandaag ga ik verder en zal de buurmannen alvast wat stimulerende middelen toedienen in de vorm van tompoezen....werkt als doping op een sporter...
No comments:
Post a Comment